Metro Ve Heyat

yene yaziram..yazmaq isteyirem...qelem ozu cagirir meni,dartir meni ozune!

yene ucuram semanin engilliklerine,cox var gel edirem oralarda...dayanmir ruhum bir yerde ele hey derine gedir,nese acmaq isteyir ,sirli qatlara toxunur,toxunduqca nese tapir,tapdiqca kesf edir..kef etdikce azir,azdiqca derk edir,derk edirki heyat nedir..

bu gun heyati benzetmeye yeni bir shey tapdim..

metrodaydim..

qiraqdan seyr edirdim...girib-cixanlari...daxil olub-terk edenleri.

heyat da eynen metro kimidir..bir bir gelirik oz yerimizi tuturuq,sonrada melum olurki bu yer tek bizim ucun deyildir.

biz yerimizi basqasina verib,heyati terk edirik..

ferqi ise heyatda her anin bir hokmu var deyib yasayiriq,geleceyimizi bilmeden verilen omru sururuk..belkede surmuruk..surundururuk..her ne ise,esas odurki hec ne bilmeden yasayiriq.

metroya minirik..menzil basina yetishmek ucun,stansiyalar bir birini evez eliyir,evvelden hara gedeceyimizi bilirik...

suretle gedir vaqonlar...cox suretle..omur kimi,ucur..

heyat kimidir,goz acib yumursan var idin indi yoxsan..

vaqon bizi suretle menzil basina,

heyat ise bizi son menzile yetisdirir...

her vaqonda bizi stansiya-stansiya ebedi menzile yaxinlasdirir